Žena i muškarac (Foto: Cure.ba)
Oni su ustanovili da su kastrirani muškarci kroz istoriju živjeli znatno duže nego nego oni koji nisu. Do toga su došli proučavanjem podataka o životu plemića tokom pet vijekova korejske dinastije Džoseon – od kraja 14. do početka 20. vijeka.
Dok je u tom periodu većina muškaraca iz kraljevske i plemićkih porodica umirala u kasnim četrdesetim ili ranim pedesetim godinama, dotle su evnusi plemićkog porijekla (kastrirani ili usljed povrede ili zbog nekih društvenih beneficija) u prosjeku živjeli sedamdeset godina.
Vođa studije Kjung-Džin Minsa Inha Univerziteta, smatra da je razlog dužeg života evnuha to što im je uklonjen izvor muškog hormona testosterona, za koji se zna da uvećava rizik od koronarnih bolesti i smanjuje imunološke funkcije muškaraca.
Osim toga, prema jednoj od vodećih teorija starenja, tijelo ima ograničenu energiju, koja se koristi bilo za održavanje reproduktivne funkcije, bilo za sve druge funkcije ukoliko reproduktivna izostane. S druge strane, iako biološki nisu mogli da budu očevi, evnusi su se kroz korejsku istoriju ženili, usvajali i uzgajali djecu i u principu živjeli život veoma sličan nekastriranim muškarcima.
Savremeni muškarci koji bi željeli da produže životni vijek bi eventualno mogli da razmotre “terapiju redukcije testosterona”, napominje Kjung-Džin. On ipak smatra da je još rano za takve intervencije, izmedu ostalog zbog toga što se ne zna da li bi njihov efekat u starijim godinama bio isti kao kod nekadašnjih evnuha, koji su kastrirani još u djetinjstvu, prenosi Tanjug.
Osim toga, s obzirom na smanjenje seksualne želje, kao posljedice redukcije testosterona, neki muškarci bi možda smatrali da produženje života baš i nema smisla, upozorava Kjung-Džin.
cure.ba
