Hidžama predstavlja lokalno puštnje krvi u terapeutske svrhe. Kao medicinska metoda koristi se u prevenciji nastanka oboljenja, te liječenju nastalih poremećaja. Izvlačenje i eliminacija sadržaja vrši se uz pomoć vakuma. Vakum se svojevremeno pravio uz pomoć životinjskog roga ili kupice. Zbog toga je ova metoda poznata još i kao “metoda roga”, pišu “Bošnjaci“…
Na različitim jezicima metoda i pribor za izvođenje imaju sljedeće nazive:
- bos. strune, kupice;
- srp. kupiranje,
- hrv. barbiranje,
- lat. cucurbitulae,
- eng. cups, cupping;
- franc. ventouses,
- tal. copette;
- njem. Schröpfen;
Način izvođenja
Hidžama se izvodi zarezivanjem kože, sterilnim i jednokratnim instrumentarijem, te vakum sukcijom u određenim regijama.
Šta se eliminiše hidžamom?
Na pomenuti način se eliminiše sadržaj iz podkožnog tkiva.
Prljava krv, stvarnost ili legenda?
Smatra se da je krv, koja leži pod kožom, puna toksina i da to može izazvati bolnost. Oni se na pomenuti način evakuiraju iz organizma. Savremene naučne medicinske studije, koje se provode u svijetu, pokazale su da postoji evidentna razlika u sastavu kapilarne krvi uzete iz prsta (odakle se obično uzima za analizu) i one uzete prilikom hidžame. Laboratorijski nalazi pokazuju tu razliku. Eliminisana masa sadrži 80 – 90% biološkog i hemijskog “otpada”, a samo 10 – 20% krvnih elemenata. Biološke meterije koje moramo eliminisati nastaju kao proizvodi našeg metabolizma, a intenzivnije se stvaraju kao posljedica stresa, nekretanja te štetnih životnih navika (nespavanje, pušenje, sjedeći način života itd). Hemijske otpadne materije su toksini koje u organizam unosimo hranom, vodom i zrakom, te brojnim lijekovima.
Stav savremene medicine o hidžami?
Hidžama spada u tzv “regulatorne” medicinske metode. Regulatorna je nazvana jer djeluje na bazični regulatorni sistem u organizmu koji je odgovoran za održavanje homeostaze, odnosno ravnoteže nebrojenih faktora. Stanje balansa, ravnoteže, odnosno homeostaze nazivamo zdravlje.
U regulatrorne metode*, osim hidžame spadaju: akupunktura, Neuralna terapija, hirudoterapija (tretman medicinskim pihavicama), homeopatija, te neke druge tradicionalne i novije medicinske metode*.
Šta tretira hidžama?
Sve navedene regulatorne metode, a prvenstveo hidžama, pomažu zdravom organizmu da očuva ravnotežu odnosno zdravlje, te se primjenjuju preventivno, sa ciljem očuvanja zdravlja kod zdravih osoba.
U slučaju kada je došlo do poremećaja zdravlja ili nastanka bolesti, regualtorne metode pomažu bazičnom regulatornom sistemu da ponovo uspostavi ravnotežu i dođe do zdravlja. Tada one djeluju kurativno, dakle liječe.
Da li hidžama ima neželjene efekte?
Do sada nisu zabilježeni neželjeni efekti niti nus-pojave hidžame.
Dr. Merim Omerhodžić o hidžami
Dr. Merim Omerhodžić je specijalista neurohirurg i jedina osoba u BiH sa certifikatom za liječenje tradicionalnom metodom puštanja krvi, hidžamom. pogledajte razgovor sa doktorom Omerhodžićem o historiji ove metode, predrasudama koje izaziva, stavu savremene medicine i svim dobrobitima za organizam koje donosi.
PITANJA I ODGOVORI:
1. Kako savremene medicina objašnjava djelovanje hidžame?
Obzirom da je ljudski organizam kompleksna cjelina, terapeutsko djelovanje hidžame se odvija na mnogim nivoima i na različite načine. Već tokom postavljanja vakuma i pravljenja zareza na koži dolazi do prve nespecifične reakcije organizma kojom se aktiviraju autonomne funkcije i sistemi: humoralni, imuni, cirkulatorni, nervni i hormonalni sistem – odnosno organizam u cjelini. Od suštinske je važnosti aktivacija bazičnog regulatronog sistema koji uvezuje cijeli organizam u kibernetičku cjelinu. Preme tome – hidžama spada u tzv “regulatorne” medicinske metode. Regulatorna je nazvana jer djeluje na bazični regulatorni sistem u organizmu koji je odgovoran za održavanje homeostaze, ravnoteže, odnosno zdravlja. Koncept “bazičnog regulatronog sistema” dao je Prof. Alfred Pischinger, koji je bio učenik nobelovca i profesor histologije u Gracu, potom u Beču, 60-tih godina XX vijeka (vidi Pischinger A., System der Graoundregulation, English -The Extracellular matrix and ground regulation: basis for a holistic biological medicine; North Atlantic Books, 2007)
2. Kakvo je uporište hidžame u islamskoj tradiciji?
Obzrom da je Poslanik Muhamed s.a.v.s. je rekao, kao što se prenosi u brojnim relevatnim hadiskim djelima, sljedeće: “ Ko na mene namjerno slaže, neka zna da će biti stanovnik Vatre”, odgovore na ovo pitanje smo prepustili najistaknutijim alimima (učenjacima vjerskih nauka), Prof dr. Zuhdiji Hasanoviću, šefu Katedre za hadis Islamskog teološkog fakulteta u Sarajevu i Hfz. Prof dr. Safvetu Haliloviću, profesoru tefsira i kuranske antropologije Islamskog pedagoškog fakulteta Univerziteta u Zenici i članu Vijeća povjerenika Svjetske unije islamskih učenjaka.
3. Da je hidžama prakticirana u drugim vjersko-kulturnim tradicijama naših prostora?
U južnoslavenskim prostorima se hidžama koristila u svim vjersko-kulturnim tradicijama. Kupice se spominju u knjizi “Kućevni lekar ili Najvažnija uputstva za negovanje zdravlja i lečenje sviju bolesti” koje je kako navodi “Prema prilikama u kojima Srpski narod živi i po najnovijim medicinskim delima i svome višegodišnjem iskustvu sastavio Dr N. Sremac praktični lekar”, a koja je izdana u Srbiji 1880 g. U katoličkom vjerskom krugu spominje se barbiranje – metoda koju su izvodili berberi, i koja je od davnina poznata i preporučivana. Primjera radi, sv. Hildegarda, jedna od rijetkih žena polimata, pisala je djela iz oblasti teologije, medicine i botanike, a preporučivala je barbiranje kao metodu čišćenja organizma i liječenja brojnih tegoba.
(Vidi: 1. N. Sremac, Kućevni lekar ili Najvažnija uputstva za negovanje zdravlja i lečenje sviju bolesti, Pančevo, knjižare braće Jovanović,1885. i 2. Samostanska medicina : Snagom sv. Hildegarde / Agnes Baum, Isabella Peinsold-Klammer ; [prijevod s njemačkoga Gabriela Banić], Zagreb, Večernjakova knjiga, 2005. (str. 67.- 68.)
4. Gdje se sve kroz historiju javlja metoda lokalnog puštanja krvi?
Historičar medicine dr Henry Sigerist obazire se na činjenicu da se lokalno puštanje krvi javljalo od postanka čovjeke i to u svim kulturama: drevnoj Kini, Indiji, Japanu, Sjevernoj i Južnoj Americi, Egiptu, antičkoj Grčkoj i Rimu, Perziji itd. “Niti jedna civilizacija ne može se pohvaliti da je ova metoda od nje potekla. Obzirom da je puštanje krvi kao metoda liječenja bila univerzalno prisutna u svim civilizacijama i kulturama tokom ljudskog postojanja, ona je morala biti izvedena iz instiktivnih radnji. Na brzi i nagli razvoj ove metode vjerovatno je uticalo posmatranje njenih povoljnih efekata”.
(Vidi Henry Sigerist, A History of Medicine: Primitive and Archaic Medicine (vol. I), New York: Oxford Univ. Press, 1967. )
