– Nije kontaktirao sa ljudima. Prepoznavali su ga po beretki koju je nosio. Nikome se nije javljao samo bi , ponekad, nekog pozdravio podizanjem ruke. Dugo nismo komunicirali, ali sam pratio njegovo stanje i kretanje. Došao sam da ga sahranim kako dolikuje jer nije red da ga sahranjuje opština. Krivo mi je što niko nije našao za shodno da ga pošalje na liječenje. Moji kučići žive bolje nego što je on živio – priča Vitomir Sretenović, dodajući da je njegov brat Desimir penzionisan u 37. godini zbog psiholoških problema.
U monografiji Bojana Sremčevića “50 godina Bokserskog kluba 14. oktobar” ime čuvenog Tarabaša zauzima posebno mjesto. Nadimak je dobio zbog širokih udaraca na sparing mečevima sa težim bokserima.
Desimir Sretenović je boksovao u lakoj, poluvelter i velter kategoriji. Najuspješniji je bio u kategoriji velter do 67 kilograma, a u karijeri je imao više od 200 mečeva i iz brojnih je izlazio kao pobjednik.
Bio je srčani borac bez mane. Nije prezao ni da uđe u ring sa najvećim bokserima. Ipak, imao je problema i bio je otuđen od ljudi. Da nije bio takav i da nije imao problema sa zdravljem i sa porocima, napravio bi još veću karijeri.
Dva puta je pobjeđivao prvaka Jugoslavije i vicešampiona Evrope Vakića iz Niša, prvaka Balkana Rumuna Mokanua, borio se protiv Vujina, Džakule, Beneša…
Poznat je bio i po tome što je krv dao 120 puta.
blic
