Pitali smo dr Ružu Bajić, pedijatra s velikim iskustvom, da li se u praksi susrela sa sindromom iznenadne smrti kod starije dece.
– U svojoj dugogodišnjoj praksi nikada se nisam susrela sa ovakvim slučajem. To je izuzetno retko, ali morala je u pozadini biti neka neotkrivena srčana anomalija, ili neka retka metabolička bolest koja nije davala simptome – smatra doktorka.
Inače, sindrom iznenadne smrti odojčeta, kako na sajtu Univerzitetske dečje klinike Tiršove piše dr Snežana Rsovac, pogađa decu uzrasta do godinu dana, najčešće u snu. Učestalije se javlja kod dečaka, u zimskom periodu, kod dece koja ne doje, kod dece koja koriste cucle i najčešće u uzrastu od 4. do 6. meseca života. Sindrom iznenadne smrti starijeg deteta se javlja kod dece starije od godinu dana, najčešće u snu. Po učestalosti je manje zastupljen nego kod odojčadi.
Prema statistici na 100.000 živorođene dece od iznenadne smrti premine 38,7 (podaci centra za kontrolu bolesti CDC).
Smatra se da je iznenadna smrt uslovljena postojanjem više faktora. U svetu trenutno postoji veliki broj istraživanja uzroka iznenadne smrti, jer i pored svih raspoloživih dijagnostičkih mogućnosti i obdukcionih nalaza, uzrok veoma često ostane nerazjašnjen. Kada govorimo o uzrocima iznenadne smrti odojčeta ispitivanja idu u pravcu: respiratornih poremećaja po tipu centralnog hipoventilacionog poremećaja, poremećaja centralnog nervnog sistema i centra za kontrolu budnog stanja tj. spavanja, ugušenja (najčešće kao posledica regurgitacije želudačnog sadržaja i aspiriranja u disajne puteve), poremećaje srčanog ritma a najčešće poremećaja longQT itd. Kod starije dece u obzir dolaze i retke metaboličke bolesti, kardiomiopatije, poremećaji srčanog ritma.
Prevencija za iznenadnu smrt odojčeta predstavlja niz mera: spavanje na leđima, dojenje (deca koja doje su budnija), tvrda osnova kreveta, spavanje u sopstvenom krevetu ili kolevci, ne korišćenje prekrivača, ne korišćenje cucle, održavanje temperature u prostoriji 18-22C, korišćenje bebi alarma. Prevencija kod starije dece je režim spavanja i ishrane koji podrazumeva da dete ne leže odmah posle obroka, prijavljivanje pedijatru težeg buđenja i sličnih simptoma koji su nažalost nekada neprepoznatljivi i nespecifični.
U prevenciju se mora uvrstiti i sprovođenje edukacije građana za pružanje osnovne prve pomoći i reanimacije.
Značajno je da se pogođenim porodicama i okruženju pruži psihološka potpora za prevladavanje ovako teškog stresnog stanja sa kojima se i mi kao lekari, obučeni za borbu za život i u stalnom kontaktu sa smrću, teško nosimo kao ljudi.
Izvor: Zenablic
