Beba (Foto: Cure.ba)
Evo šta sve bebe znaju.
Već sa deset mjeseci bebe umiju da odrede ko je u nekoj situaciji “glavni”. Tokom eksperimenta prikazivane su im scene interakcije “malih” i “velikih” objekata. Kada bi se “veliki” sklonio “malom” sa puta, bebe su duže i zainteresovanije gledale scenu, što ukazuje na činjenicu da su bile iznenađene takvim razvojem događaja. Kada bi se “mali” sklonio sa puta “velikom”, njihova pažnja trajala je znatno kraće jer je takav slijed – očekivan.
Rezultati ove studije objavljeni u magazinu Science ukazuju na to da bebe razumiju društvenu hijerarhiju već u najranijem uzrastu, i povezuju “veličinu” sa time ko je “nadležan”. Ovi nalazi potvrđuju tezu da se rađamo sa osnovama socijalne inteligencije, a da zatim tu vještinu tokom života manje ili više uspješno nadgrađujemo, prenosi Live Science.
Prije nego što nauče da kažu “mama” ili “tata” bebe nepogrešivo tumače emocije pasa. Studija iz 2009. godine pokazala je da bebe već sa šest mjeseci pravilno povezuju zvukove “neprijateljskog režanja” i “prijateljskog cviljenja” sa fotografijama pasa u odgovarajućem raspoloženju.
“Emocije i njihovo tumačenje su jedna od prvih stvari koje bebe ‘pokupe’ po rođenju”, kaže Ros Flom, profesor psihologije na Brigam univerzitetu u Juti, koji je sproveo ovo istraživanje čiji su rezultati objavljeni u žurnalu Developmental Psychology.
Bebe razumiju i raspoloženja i emocije ljudi koji su im bliski. Iako još ne govore, nepogrešivo će osjetiti kad je osoba koja im je bliska tužna. Već sa pet mjeseci umiju da razlikuju tužne i vesele melodije koje im se puštaju, navodi se u studiji objavljenoj u magazinu Neuron 2010. godine. Sa devet mjeseci već identifikuju tužan ton Betovenove Sedme simfonije u nizu više veselih pjesama.
Kad smo već kod muzike, treba dodati da se bebe rađaju sa sjajnim osjećajem za igru kojem uglavnom ne mogu da odole. Ne samo da im je sluh “naštelovan” za muziku, već su u stanju pokrete da koordinišu sa taktom melodije koja im se pušta, navodi se u studiji.
Da bi testirali igračke sposobnosti beba, psiholozi su im puštali snimke klasične muzike, kompozicija kod kojih je primaran ritam i govora. Reakcije beba su snimane, zatim su snimke analizirali baletski igrači.
Ispostavilo se da bebe mrdaju ruke, noge, torzo i glavu mnogo intenzivnije kada im se pusti muzika nego snimak govora. Rezultati objavljeni u magazinu Proceedings of the National Academy of Sciences, sugerišu da je sposobnost za ples urođen ljudima.
Osim toga, ispostavilo se da bebe odlično razlikuju veselu od tužne muzike. Kad im se pusti živa, vesela muzika, odmah počinju da “igraju”, tapšu i da se smiju, ali kad im se pusti neka sjetna melodija, bebe se uozbilje i djeluju odsutno. Ipak, čim im se ponovo pusti vesela melodija, vraća im se osmijeh na lice.
Već sa šest mjeseci bebe imaju razvijen osjećaj za dobro i loše. Tokom istraživanja sprovedenog na Jejlu bebama je puštan snimak tokom kojeg lutka treba da se popne uz neko brdo. Prvo bi joj pomagala druga lutka, a slijedeći put bi je treća lutka gurala i otežavala joj penjanje. Snimci su im puštani nekoliko puta, a zatim su im istraživači donijeli “dobru” i ” lošu” lutku.
Nijedna beba nije posegnula za “lošom” lutkom, već su sve željele da se igraju sa “dobrom”.
cure.ba
