Dijete (foto: cure.ba)
Autorki su ustanovili da je 59,2% učenika petog razreda i 86,3% osmaka pohađalo škole koje prodaju brzu hranu. Međutim, iako je došlo do značajnog porasta procenata učenika koji su išli u škole koje prodaju brzu hranu, nije zabilježen rast procenta onih koji su imali višak kilograma ili bili gojazni. Upravo suprotno, bez obzira na veću dostupnost brze hrane, procenat učenika koji su imali višak kilograma ili bili gojazni smanjen je u periodu od petog do osmog razreda, sa 39,1% na 35,4%.
Politika koja za cilj ima da smanji gojaznost kod djece i spriječi nezdravo gomilanje suvišnih kilograma treba više da se fokusira na kućno i porodično okruženje, kao i na šire okruženje van škole. Škole predstavljaju samo mali dio okruženja u kojem djeca jedu. Ona mogu da jedu kod kuće, u komšiluku, kao i da pređu prekoputa škole da bi kupila hranu. Osim toga, djeca su veoma zauzeta u školi. To znači da nemaju mnogo prilike da jedu dok su u školi, ili barem da jedu previše, u poređenju sa situacijom kad su kod kuće. Zaključak je to da li im je brza hrana dostupna u školi ili nije ne mora da ima velikog uticaja na to koju količinu brze hrane unose.
Rezultati studije takođe pokazuju da u borbi protiv gojaznosti djece i problema tjelesne težine, kreatori politike treba više da se bave mlađom djecom. Brojna istraživanja pokazuju da mnoga djeca razvijaju navike u ishrani i sklonost određenim vrstama hrane u predškolskom uzrastu, kao i da te navike i sklonosti mogu da ostanu iste tokom cijelog života.
cure.ba
