ako su još stari Egipćani pravili pivo i ljudi ga piju hiljadama godina, tek u 19. vijeku počelo je flaširanje tog pića, pošto su pivari, zajedno sa komercijalizacijom ovog pića, ustanovili i da će tako duže ostati svježe, piše “Business Insider”.
Ispočetka su ga pivari prodavali u flašama od bezbojnog stakla i dobro se pokazalo kada su ga držali u hladnim i mračnim prostorijama. Međutim, pivari su ubrzo ustanovili i da pivo u takvim flašama izloženo suncu poprima neprijatan miris i da zaudara “k'o tvor”. I to doslovno tako.
Do takvog neprijatnog mirisa dolazilo je zato što su bezbojna stakla propuštala UV zrake da prodru u piće i izmijene mu ukus tako što su oslobađali kiselinu iz hmelja koja je potom u hemijskoj reakciji sa sumporom prisutnim u pivu pravila jedinjenje veoma slično onom koje tvorovi ispuštaju da otjeraju grabljivice u prirodi.
Da bi to spriječili, pivari su uveli smeđe flaše, jer je tamna boja sprječavala prodor nepoželjnih zraka, a pivo je u njima duže ostajalo svježe.
A zelene? Tokom Drugog svjetskog rata, zavladala je i nestašica smeđih flaša, pa su odabrane zelene. Osim toga, u mnogim pivarama proizvedeno pivo točilo se i u smeđe i, rjeđe, u zelene flaše. Među pivopijama počele da kruže i razni urbani mitovi i legende kao “objašnjenja” za takav postupak i nije bila rijetkost da se nerado odlučuju za zelene flaše. Međutim, uslijedilo je i objašnjenje tehnologa iz privara da se na proizvodne trake na svakih 99 ili 999 braon flaša stavlja jedna zelena kako bi se pratila proizvodnja i uzimali uzorci na provjeru.
U međuvremenu je razvijena i tehnologija zaštite bezbojnih flaša od propuštanja UV zraka, ali je uprkos tome u pivarama rijetko primjenjuju.
